De MG Magnette modellen zijn gebouwd van 1953 tot 1958
Gerald Palmer, de chefdesigner van de Nufffield Group, krijgt in 1949 de opdracht nieuwe modellen voor MG, Riley en Wolseley te ontwerpen. Als opvolger van de MG Y-type ontwerpt Palmer de MG Z Magnette. Voor Wolseley wordt het de 4/44 en voor Riley ontwerpt Palmer de Pathfinder. Bij zijn ontwerpen laat Palmer zich inspireren door Italiaanse designers. Dit verklaart de gelijkenis van de Magnette met de Lancia Aurelia, maar er zijn ook overeenkomsten met Fiat en Lancia limousines. Ondanks dat de MG Magnette als eerste ontworpen werd, wordt in 1952 eerst de Wolseley op de markt gebracht. In oktober 1953 worden tijdens de London Motor Show de eerste twee ZA Magnettes gepresenteerd.
De auto’s worden met open armen door de pers ontvangen, ondanks dat door materiaalgebrek nog niet alle beloofde opties verkrijgbaar zijn. Pas wanneer er inmiddels 6000 exemplaren gebouwd zijn is het Italiaanse walnotenhout voor het dashboard beschikbaar en worden er ook mistlampen en bumperrozetten gemonteerd. Tot de standaarduitrusting behoorde tevens een verwarming. Dit was in die tijd niet vanzelfsprekend, want zelfs in duurdere wagens moest dit destijds extra besteld worden. Ook de verdere aankleding was erg luxe: dik pluche tapijt en lederen binnenbekleding. De Magnette werd aangedreven door de nieuwe B-serie motor. Deze leverde dankzij een SU H2 carburateur 60 bhp bij 4600 t/min.
De ZA kostte met £915 minder dan de Y-type (£989). Desondanks was de Magnette voor Europese begrippen te duur. En in tegenstelling tot de positieve reacties bij de pers, reageerden de MG adepten ronduit verontwaardigd. Het gebruik van de roemrijke naam ‘Magnette’ voor een gezinsauto met een (althans volgens de MG fans) Wolseley carrosserie, een Austin motor en een onechte grill was niet hetgeen men van MG verwachtte.
Echter de MG was geen kopie van de Wolseley. Er zijn maar een paar carrosseriedelen overeenkomstig: het dak, de voorste deuren en het kofferdeksel. Om de sportiviteit van de MG te benadrukken werd de carrosserie twee inch lager gelegd. Dit leidde niet alleen tot een sportivere look, ook de wegligging werd erdoor verbeterd.
Informatie (deels) overgenomen van magnette.org
Door de Magnette wordt in Abingdon een nieuw tijdperk ingeluid.
Het is de eerste MG met een zelfdragende carrosserie. Voor de fabriek een nieuw fenomeen en brengt in het begin heel wat bouwtechnische problemen met zich mee. Na de eerste 140 wagens gaat de bouwtijd echter terug van 4 weken naar 5 dagen. De productie begint februari 1954. De carrosserie wordt kant en klaar en gespoten geleverd door Pressed Steel uit Swindon. De aandrijving komt uit Coventry. Behalve enkele kleinigheden wordt de ZA gebouwd tot september 1957. Dan verschijnt de ZB Magnette. De kenner ziet het verschil in de andere verchroomde lijst aan de flanken. Voor £25 meerprijs kon de Varitone besteld worden. Deze onderscheidt zich door het grotere achterraam en de duotone waarin de auto gespoten wordt. (Er kon echter ook gekozen worden voor een Varitone in een enkele kleur). Voor £50 meerprijs kon een automatische koppeling besteld worden.Dit bleek echter geen succes en deze ‘manumatic clutch’ werd per oktober 1958 niet meer aangeboden.
Successen op het (auto-)sportieve vlak heeft de Magnette nauwelijks behaald. Hier kon ook zijn roemrijke naam niets aan bijdragen. De Magnette was te zwaar en had te weinig vermogen. Al werd er gedacht aan een 6 cilinder motor, tot productie is het niet gekomen. 1959 nam MG met drie Magnettes deel aan de rally Monte Carlo, zij het zonder succes. 1956 Behaalde Nancy Mitchell bij dezelfde rally de derde plaats bij de ‘Coupe des Dames’. Ook Pat Moss heeft rally’s gereden met een Magnette. Als we dan toch enkele sportieve successen voor de Magnette mogen noemen dan is het in de jaren zestig en zeventig bij Stock Car races. Door de genoemde stabiliteit waren de Magnettes geschikt voor dit ruigere werk. Echter hierdoor vonden ook een heel groot deel van de Magnettes hun einde. De Z-registers gaan ervan uit dat er wereldwijd nog zo’n 1000 Magnettes bestaan. Na 36.601 stuks viel in december 1958 voor onze Magnette het doek. Dit bleek het grootste aantal MG’s van één type tot dan toe. De aflossing komt medio 1959 met de MK III Magnette, die alleen de naam deelde, maar dat is een ander verhaal.
Cijfers
De 29 in Nederland bekende MG Magnettes zijn.
12 – van het type ZA, 11 – van het type ZB, 6 – van het type ZBV. Van deze Magnettes bevinden zich er 20 in rijdende staat.
